Przybyszewo
To miejsce od lat silnie kojarzy się z jeździectwem i pięknym pałacem. Sama wieś jest wyjątkowo urokliwa. Pierwsze historyczne wzmianki o Przybyszewie pochodzą z 1447 roku.
Odwiedź nasze social media:
Historia Przybyszewa
Przybyszewo to miejscowość o średniowiecznym rodowodzie, której początki sięgają co najmniej XV wieku. Pierwsze wzmianki o tej wsi pojawiły się w dokumentach z 1447 roku, gdzie zapisano jej nazwę jako Przybischewo. W kolejnych latach nazwa ta ewoluowała, pojawiając się w źródłach jako Przybyschewo (1468) czy Przybyszewo (1528).
Wieś stanowiła własność prywatną i przez wieki zmieniała właścicieli, należąc do różnych rodów szlacheckich, takich jak Rabnowie, Przybyszewscy herbu Kromno, Dłuscy oraz Kotwicze. W 1503 roku Przybyszewo znajdowało się w granicach powiatu wschowskiego Korony Królestwa Polskiego. Wówczas przynależało do parafii Ogrody, jednak od XVI wieku zostało przypisane do parafii Święciechowa.
W 1528 roku Przybyszewo zostało wspomniane w kontekście opisu granicy Królestwa Polskiego z Dolnym Śląskiem. Według przedstawionego dokumentu granicznego, punktem orientacyjnym w tej okolicy był kopiec narożny przy drodze nazywanej Scheibeweg. Rozdzielał on wsie Przybyszewo i Długie, które leżały w granicach Królestwa, od należącej do księstwa głogowskiego miejscowości Seiffersdorf (dzisiejszy Radosław).
Podatki i majątki
Księgi podatkowe z XVI wieku zawierają liczne zapiski dotyczące Przybyszewa. W 1531 roku odnotowano, że wieś płaciła podatki od dwóch łanów oraz karczmy. W 1563 roku naliczono pobór od 3,5 łana, 12 komorników i karczmy dziedzicznej. Z kolei w 1566 roku wieś należała do Stefana Wilkowskiego i Jana Przybyszewskiego, a podatki pobierano od 3,5 łana, 17 zagrodników, sześciu komorników oraz karczmy.
W 1579 roku szczegółowo opisano podatki pobierane z majątku Stanisława Wilkowskiego, m.in. od dziewięciu zagrodników posiadających role, pięciu zagrodników bez ról, rzemieślnika, komorników z inwentarzem i bez niego, owczarza posiadającego 20 owiec oraz wiatraka. W tym czasie dziedzic uprawiał trzy łany ziemi. Z kolei z części Jana Przybyszewskiego pobierano podatki m.in. od 3,5 łana, siedmiu zagrodników i kilku komorników.
Właściciele ziemscy w XVI wieku
Na początku XVI wieku dziedzicami w Przybyszewie byli bracia Jerzy i Zygmunt Przybyszewscy herbu Kromno oraz ród Kotwiczów. Jerzy Przybyszewski w 1509 roku zapisał swojej żonie Marcie 50 grzywien posagu i wiana na połowie Przybyszewa i Trzebini. W 1518 roku Zygmunt zapisał swojej żonie Helenie 150 grzywien na swojej części majątku.
W drugiej połowie XVI wieku właścicielem wsi był Jan Przybyszewski, syn Zygmunta, który w 1557 roku przekazał swojej drugiej żonie Dorocie Rąbińskiej 500 grzywien na wsiach Trzebiny i Piotrowice, jednocześnie zastrzegając sobie Przybyszewo i Ogrody. W latach 1563–1595 Jan Przybyszewski pełnił funkcję pisarza ziemskiego wschowskiego.
Również Kotwicze posiadali majątek w Przybyszewie. Na początku XVI wieku Stanisław Kotwicz Dłuski był jednym z właścicieli wsi. W 1509 roku Nanker Dłuski zapisał swojej żonie Annie Mórkowskiej wiano na połowie swojej części Przybyszewa, a w 1513 roku przekazał część wsi bratankowi Stanisławowi. W 1534 roku Stanisław Dłuski sprzedał swoją część Przybyszewa, Długiego Starego i Długiego Nowego Wojciechowi Dłuskiemu za 1845 grzywien.
Przybyszewo w XX wieku
W okresie międzywojennym Przybyszewo odegrało istotną rolę w ochronie granic państwowych. W miejscowości funkcjonowała placówka 17. Batalionu Celnego, a później Straży Granicznej I linii „Przybyszewo”.
