Dawna dzielnica żydowska nocą
Z pierwotnego charakteru tej części miasta zostało dziś niewiele. Mimo to dawna dzielnica żydowska ma swój niezaprzeczalny urok. Zobaczcie jak prezentuje się po zmroku.
Odwiedź nasze social media:
Historia żydowskiej dzielnicy w Lesznie
Dzielnica żydowska w Lesznie, położona jest w północno-zachodniej części miasta. Jej początki sięgają 1626 roku, kiedy Rafał i Bogusław Leszczyńscy nadali Żydom przywilej, który określił zasady osiedlania się w wyznaczonym kwartale. Granice dzielnicy wyznaczały m.in. ulice Kościańska (dzisiejsza Gabriela Narutowicza) oraz Łaziebna. W chwili nadania przywileju istniało już 28 żydowskich domów – stanowiących część z 596 budynków w całym Lesznie.
Centralnym punktem dzielnicy była wielka synagoga, otoczona innymi budowlami istotnymi dla życia społeczności żydowskiej: szkołą talmudyczną, rytualną łaźnią, domem gminnym, rzeźnią i piekarnią macy. Do tego dochodziły mniejsze domy modlitwy oraz szpital. Przez stulecia dzielnica była wielokrotnie niszczona przez pożary – m.in. w latach 1656, 1707, 1767 i 1790. Każdorazowo jednak gmina przystępowała do odbudowy. Po pożarze z 1767 roku Stanisław Leszczyński wyznaczył Żydom termin na odbudowanie kluczowych budynków, co udało się dzięki wsparciu Behrenda Lehmanna, żydowskiego zarządcy z Drezna.
Do końca XVIII wieku dzielnica stale się rozwijała, choć nierzadko borykała się z ograniczeniami narzucanymi przez lokalne władze. W 1799 roku, po ostatnim dużym pożarze, poświęcono nowo odbudowaną synagogę. W XIX wieku, po wprowadzeniu równouprawnienia, coraz więcej Żydów osiedlało się poza historycznym kwartałem, choć nadal zachowywano znaczną część infrastruktury dzielnicy. Do dziś ślady żydowskiej obecności w Lesznie widoczne są m.in. w architekturze i układzie urbanistycznym tej części miasta.
